Down Under

Zondag 23-8. 16 gr. zwaarbewolkt , harde wind en af en toe zon en wat regen.We hebben vanmorgen lekkr uitgeslapen en nog voor het ontbijt de was in de machine gedaan en aan gezet.Daarna hebben we de was in de droger gedaan ,omdat de weersvoorspelling eigenlijk de hele dag regen aangaf.Na het ontbijt zijn we al rijdend de omgeving gaan verkenne ,ook omdat er een zeer harde wind stond en we geen zin hadden om en nat te worden en tegen de wind in te worstelen.We zijn zomaar een weg ingeslagen en kwamen in een dorp terecht dat Terowie heet.Er wonen hier zo'n 150 mensen. Het ziet er hier erg desolaat en vervallen uit. Een flink aantal huizen en winkels staan leeg en sommige staan zelfs op instorten. Er is een rail-yard en hier is in 1942 Generaal Mcarthur van het Amerikaanse leger geweest en sprak daar de historische woorden : I'll be back! Verder is hier niets te beleven en je kunt je afvragen hoe je hier nog kunt leven. We zijn dus verder gereden en toen we aan de rand van het dorp kwamen, zagen we een weide ,die helemaal vol stond met beelden/sculpturen van metaal.Zo stonden er sculpturen van een duikboot, een trein, aliens, aboriganals, een indiaan, twee reiswiegen met baby's erin, emoes, verschillende maten fietsen, een man en een vrouw op een watertoren en mensen in een badkuip.Dit was erg grappig om te zien.Van Terowie zijn we weer naar Peterborough gereden en daar hebben we in het Capitol Theatre lekker gegeten.Overal in en om Peterborough zie je mimiatuur -terien op sokkels staan, want dit dorp was jarenlang het centrum van het treinverkeer in S.A en van en naar alle staten.We zijn 's middags naar het stoomtrei.nmuseum gegaan.
Je mag er alleen in met een gidsZo zagen we eerste en 2e klas slaapcoupe's ui de beginjaren 1916-1920.Ze waren best wel luxe ,want ze hadden zelfs w.c's en douches.En bij de eerste kals hadden ze zelfs een kokaan boord voor de warme maaltijden.In de 2e klas moest je zelf maar voor je hapje zorgen.Er was ook een zeer luxe salonwagon met luie stoelen en bamken en zelfs een piano, die bespeelt werd door een pianist.Dit alles stond in wat vroeger een remise was.Buiten was er ook een roundhouse en een draaiplateau ,waardoor de treinen in de remise gezet konden worden of op het juiste spoor naar buiten konden. Men had vroeger in Australie 3 meten spoorrails.In weer een andere loods werden de treinen gerepareerd of nagekekenen waar ze tetsten deden voor de wagonlading.Hier blies de wind ook flink doorheen.Daarna gingen we naar de loods met de locomotieven. in 1 van die locomotieven stonden 2 schoppen van verschillende lengte. De korte schop was voor de langste man en de lange schop voor de kleinste man om de kolen uit de kolen wagen in het vuur te gooien.Vanaf een verlaagd stuk naast de treinen ,kon je zien hoe enorm groot deze wel niet zijn , evenals de aandrijfstangen. Er stonden ook werkwagens ,waar de medewerkers tijdens een dienst langs het spoor , konden slapen en zich konden douchen. Alles was eenvoudig ,maar wel goed doordacht.Ook was er een auto ,die op de rails kon rijden. Het was een Morris met een Holden( leesOpel) motor.Daaronder zat een schijf , die je kunt laten zakken en zodoende de auto optilt en je die om kunt draaien om weer terug te gaan naar je beginpunt.Ook hier worden koeien en schapen met speciale wagons over het spoor vervoert en daar hadden ze wat voorbeelden van.
Tijdens onze rondleiding bleken er 2 hinden op het terrin rond te rennen en daarom werd er een hondenvanger opgeroepen om ze weg te halen. of dat gelukt is weten we niet. Maar al met al was het erg leuk om daar te kijken en onze gids ,Judith, deed het erg leuk en met veel humor