Down Under

Vrijdag 17-7. Het is bewolkt ,maar na een tijdje breekt de zon door en wordt het 24 gr.
We verlaten Billabong en gaan richting Kalbarri, wat volgens de meeste campinggasten en volgens George de moeite waard is.
We werden vanmorgen al vroeg wakker ,want de fish en chips zijn niet goed gevallen. Ik heb wel wat gegeten ,maar Peter niet.We hebben wel thee gedronken.Tevens waren er een paar van die Oversize trucks blijven overnachten en die vertrokken ook weer erg vroeg en dat was ook een reden ,dat we vroeg wakker werden.Na een tijdje gereden te hebben veranderde het landschap, het werd een stuk heuvelachtiger met soms behoorlijk diepe dalen en hoge bergen om tegenop te rijden.En plotseling, we waren ondertussen in South-West Australie, zagen we enorm grote groene vlaktes.Het leken wel weilanden, maar even later zagen we dat het graanvelden waren.Het zijn echt hele grote velden tot zo ver je kon kijken.Na zo,n 136 km. moesten we rechtsaf om naar Kalbarri te gaan en deze weg loopt door het National Park Kalbarri.Het heet een nationaal park ,maar maar het is er op sommige stukken zo kaal en slechts een paar struiken met pluimen ,die op plumeaus lijken.Er moet ook een rivier met prachtige "Gorges"( kloven) doorheen slingeren ,maar daar zien we nog niets van.We zullen bij de plaatselijke VVV wel navraag doen.Bij de 1e de beste camping zijn we even gaan rondneuzen en we besluiten om hier 2 nachten te blijven. Hij ligt pal aan de Murchisson River.Na de lunch, Peter heeft ook weer een boterham gegeten,zijn we naar het centrum gelopen, maar een echt groot centrum is het niet.En bij de VVV hebben we een folder meegenomen over het park.Bij een kleine pier waren zo,n 8 kinderen aan het zwemmen en vooral van de pier aan het afspringen. Echt warm was het water kennelijk niet ,want als ze eruit kwamen stonden ze aardig te klappertanden en te bibberen.We gaan terug naar de camping ,terwijl de zon ondertussen steeds feller is gaan schijnen.Wat weer tot gevolg heeft ,dat je steeds vaker gepest word door vliegen.En lastig dat zijn ze.Na het eten ,dat we in de kampkeuken hebben klaar gemaakt en opgegeten, kwam er een vrouw naar ons toe en ze bleek ook Nederlandse te zijn ,maar woonde hier al 40 jaar, maar ze wilde grrag met ons praten om haar Nederlands op peil te houden, hoewel ze nog heel goed de taal sprak. Haar man was ondertussen aan het koken.Bij terugkomst in de Van hebben we nog een tijdje zitten kaarten en lezen